او خدو انداخت...

از علی آموز اخلاص عمل
شیر حق را دان منزه از دغل

مرحوم علامه بدیع الزمان فروزانفر در کتاب ارزشمند «مآخذ قصص و تمثیلات مثنوی» که‌ نمونه‌یی از کارهای دقیق و علمی آن بزرگوار در راستای مثنوی‌شناسی است در صفحه ۷۳ ذیل‌ شماره ۳۳ مرقوم فرموده است که:
«این روایت را به صورتی که در مثنوی نقل شده تاکنون در هیچ مأخذ نیافته‌ام...».

ابن شهر آشوب شانزده سال بیش از تولد مولوی در شهر حلب درگذشته است و چنین به نظر می‌رسد که به هنگام تحصیل مولوی در حلب یعنی سالهای ۰۳۶ تا ۷۳۶ هجری قمری، کتاب‌ مناقب آل ابی طالب او مشهور و در دسترس اهل فضل بوده است.

ابن شهر آشوب در صفحه ۵۱۱ جلد دوم کتاب مناقب (چاپ آقایان دانش و محلاتی، قم‌، بی‌تاریخ) چنین آورده است:

«و لمّا أدرک عمرو بن عبد ود لم یضربه، فوقعوا فی عليّ علیه السلام فردّ عنه حذیفة، فقال النبي صلی اللّه علیه و آله: مه یا حذیفة! فإنّ علیّا سیذکر سبب وقفته.
ثم إنّه ضربه. فلمّا جاء سأله النبيّ عن ذلک، فقال: قد کان شتم أمّي و تفل في وجهي فخشیت أن أضربه لحظّ نفسي، فترکته حتی سکن‌ ما بي، ثم قتلته في اللّه».

برچسب: سیره فردی، معاصر، مشهد