درسهای امامت از زیارت غدیریه امام هادی علیه السلام - بخش چهارم

با توجه به اینکه نوروز سال ۱۳۹۷ شمسی با سالروز شهادت امام هادی علیه السلام مصادف شده، در نظر گرفتم یک سلسله مطالب در ده قسمت پیرامون زیارت غدیریه صادره از ناحیه مقدسه حضرتش را به دوستداران خاندان نور هدیه کنم. تمام این مقاله در مجله صحیفه اهل بیت شماره ۳ -۴ ویژه نامه امام هادی علیه السلام منتشر شده است.

***

۴. پیوند ناگسستنی دو متن: اشهد یا امیرالمؤمنین انّ الشاکّ فیک ما آمن بالرسول الامین، و أنّ العادل بک عادل من الدین القویم، الذی ارتضاه لنا ربّ العالمین و أکمله بولایتک یوم الغدیر.
نکته ها:

یکم. برخی از مدّعیان پیروی پیامبر که خود را از امّت حضرتش می دانند، در برخی از دستاوردهای پیامبر که به فرمان وحی آورده، تردید دارند. و آنها را سست می انگارند. هرگونه سستی و سهل انگاری در هر کدام از احکام الهی که پیامبر آورده، درجه ای از تردید نسبت به پیامبر است، و این تردید، خود، تردید نسبت به خدایی است که آن احکام را به پیامبر فرستاده است. روشن است که غفلت های عمدی و نادیده گرفتن آگاهانه خود نوعی تردید و درجه ای از انکار به شمار می آید.
قرآن سترگ در مورد ایمان گزینشی به پیامبر و سخنان آسمانی حضرتش بر اساس هوای نفس هشدار می دهد:
أَ فَكُلَّما جاءَكُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى‏ أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَريقاً كَذَّبْتُمْ وَ فَريقاً تَقْتُلُون (بقره ۸۷)
أَ فَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَما جَزاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذلِكَ مِنْكُمْ إِلاَّ خِزْيٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يُرَدُّونَ إِلى‏ أَشَدِّ الْعَذابِ وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُون (بقره ۸۵)

دوم. بالاترین حکمی که خدای سبحان به پیامبرش فرستاده، حکمی است که ضامن تداوم شاهراه اصلی هدایت یعنی نبوت است. این تداوم، در قالب امامت نمودار است. شک در نماز، هیچگاه با شک در نبوت برابری نمی کند. به همین سان، تردید در حکمی مثل نماز، - با تمام اهمیتی که دارد - هیچگاه همرتبۀ تردید در امامت نیست، زیرا نماز در درجۀ فروع دین است و نبوت در شمار اصول دین.عدول از امامت، همچون عدول از نبوت است، یعنی عدول از دین قویم که خدای تعالی برای ما پسندیده و بدان رضایت داده است

سوم. اکنون انسان عاقل که به حکم عقل تن می دهد، باید تصمیم بگیرد که دینی را که خدا برای مردم پسندیده، تبعیت کند یا دینی را که خود می خواهد؟! گرچه به واقع، دینی را که انسان برای خود بسازد دین خدایی نیست. و نمی توان برای فردای ابدیت بدان دل بست. پس اکنون که فرصت هست، زمان تصمیم گیری است. دیده بیدار کجاست تا ژرف بنگرد و فرصت از دست ننهد؟

نویسنده: عبدالحسین طالعی