منظومه‌ای کهن
علی نامه "یک حماسه منظوم پارسی، در مناقب و مغازی امام علی بن ابی طالب (ع) از قرن پنجم، یعنی حدود نیم قرن بعد از نشرِ شاهنامه فردوسی و در حجم حدود دوازده هزار بیت با اسلوبی کهن و نوادری از لغات و ترکیبات که گاه در فرهنگها، شواهد آن را به دشواری می توان یافت".
این اثر که در کتابخانه قونیه ترکیه نگهداری می شود نخستین بار از سوی عالم و ادیب شیعی، گولپینارلی، در فهرست نسخ خطی قونیه ثبت شده است. اولین گزارشی که از این کتاب منتشر شد مقاله ای است به قلم دکتر شفیعی کدکنی که در سال ۱۳۷۹ در مجله دانشکده ادبیات دانشگاه مشهد چاپ شد.
در نشستی که به مناسبت انتشار این اثر در مرکز میراث مکتوب در تهران برگزار شد دکتر موسوی گرمارودی به دو مزیت عمده علی نامه در مقایسه با دیگر آثار مشابه به آن اشاره داشت که عبارتند از اینکه
چهره تاریخی علی نامه بسیار جدی تر از آثار مشابه خود است و همچنین از آنجا که این اثر به لحاظ زمانی نزدیکترین اثر به شاهنامه است، خود به خود بیشترین شباهت زبانی را به شاهنامه دارد که بر ارزش آن می افزاید.
دکتر شفعی کدکنی در مقاله خویش می‌گوید:
منظومه ای با این حجم، آن هم از قرن پنجم، به تنهایی کافی است که توجه اهل ادب و تاریخ شعر فارسی را به خود جلب کند. در میان حماسه های منظوم زبان فارسی این کتاب از لحاظ تاریخی در کتاب گرشاسپنامه اسدی قرار می گیرد و تاریخ سرودن آن با تاریخ سراش گرشاسپنامه حدود بیست سال فاصله دارد. از نظر تاریخ شعر شیعی و حماسه های شیعی نیز دارای کمالِ اهمیت است، تا آن جا که می دانیم اولین حماسه شناخته شده شیعی خاوران نامه ابن حُسام خوسفی است که در عصر تیموری سروده شده و حدود چهار قرن بعد از این کتاب تدوین شده است.
اگر این همه امتیازات را هم نداشت به تنهایی به عنوان یک منظومه بازمانده از قرن پنجم دارای کمال اهمیّت بود.
علی‌نامه 
